در دنیا هیچ عشقی به اندازه ی عشق به فرزند اهمیت ندارد . پدر و مادر در هر شرایطی عشق بی انتهای خود را نثار فرزندان خود می کنند و در 99% درصد از خانواده ها با از خود گذشتی در سختی های زندگی سعی دارند تا فرزندانشان در محیط امن رشد کرده و با رفتارشان عشق ورزیدن و دوست داشتن را تمرین کی کنند.

هنگامی که محیط خانواده خوب و عاری از خشونت یا استرس باشد، رشد و شکوفایی بچه ها با آرامش همراه است و فرد در دوران زندگی خود خوشحال تر است. به همان صورت نیز مشکلات خانوادگی و فشارهای روانی فرد را دچار تنش ها و عوارض زیادی در زندگی اجتماعی اش می کند. فردی که دارای مشکلات خانوادگی است در آینده دچار درگیری های شغلی، آموزشی و ارتباطی می شود. مقابله با شرایط بحرانی نیز تا حد زیادی به محیط پرورش هر کودک بستگی دارد. کودکی که همواره در خانواده مورد تشویق قرار می گیرد و از تربیت درستی بهره می برد، دارای اعتماد به نفس بیش تری می شود و مسئولیت پذیر بار می آید.

اگر پدر و مادرها عشق را در کودکی به فرزندان نشان دهند ، در میانسالی چندین برابر عشقی به نثار فرزندانشان کرده اند را پس می گیرند.