اولیای گرامی
برخی از آموزگاران نگران تقلید دانش آموزان خود از رفتار خشن شخصیت های کارتونی هستند. در بیشتر کارتون ها خشونت فراوانی به چشم می خورد. درست است که در تمام کارتون ها سرانجام شخصیت های مثبت برنده می شوند ولی آنها غالبا با اعمال خشونت به هدف خود می رسند. نظر شما در این مورد چیست؟

کارشناسان دبستان پیشگامان اعتقاد دارند با توجه به اینکه کودکان با شخصیت های کارتونی همزاد پنداری می کنند باید در محتوای این برنامه ها دقت کرد.

درست است که کارتون ها فضایی تخیلی را به نمایش می گذارند ولی آیا باید خطر را دست کم گرفت؟ بسیاری از کودکانی که  به تماشای کارتون می نشینند این کار را برای سرگرمی انجام می دهند. کارتون ها سرگرم کننده هستند ولی آیا می توان انتظار بیشتری از آنها داشت؟ بله، در واقع به این علت که کارتون ها تاثیرات دیرپایی برجای می گذارند.

خطرات پنهان
امروزه تصاویر شخصیت های کارتونی بر روی وسایل مختلف و تی شرت ها نقش بسته و این مساله نشان دهنده تاثیر زیادی است که بر روی کودکان می گذارد، هر چند برخی بر این عقیده اند که این تاثیرات کوتاه مدت است. حتی اگر چنین سرگرمی هایی دوام نداشته باشد اثرات برخی از کارتون ها پابرجا هستند. بنابراین باید از خود بپرسند آیا دیدن چنین کارتون هایی به این مفهوم است که آن ها را تایید می کنید؟ نظرتان راجع به صحنه های آزار حیوانات چیست؟ شاید بگویید این کارتون ها واقعی نیستند ولی آیا می دانید که فناوری تهیه کارتون چه پیشرفتی کرده است؟ با این فناوری کارتون ها بسیار واقعی به نظر می رسند به طوری که نمی توان میان آنها و واقعیت تمایزی قائل شد.

در ضمن نباید الگوی رفتاری که این کارتون های مدرن به نسل بعدی ارائه می دهند نادیده گرفت. دراین کارتون ها افراد خانواده رفتار نامناسبی با یکدیگر دارند.

والدین گرامی! شما حق دارید نگران فرزندانتان باشید ولی چه باید کرد؟

فاصله گرفتن از خشونت

باید فواید و مضرات سرگرمی ها را در نظر بگیرید. برخی از والدین برای حفظ سعادت خانواده تصمیم گرفته اند از تلویزیون استفاده نکنند و گروهی نیز به کودکان خود یاد می دهند به سبک و سنگین کردن محتویات برنامه ها بپردازند. هر چقدر یک کودک یا حتی یک بزرگسال برنامه های تلویزیونی را بهتر تجزیه و تحلیل کند بهتر می تواند از عواقب منفی رسانه ها دور باشد. بدون تردید والدین می توانند بیشترین کمک را در این زمینه به فرزندان خود بکنند.

اخیرا مطالعاتی در مورد دو روش مختلف انجام شده است. محور یکی از روش ها، توضیح دادن و سپردن تصمیم گیری به کودکان می باشد و روش دیگر بر مجازات و تهدید استوار است.

نتایج چه چیزی را نشان می دهند؟

کودکانی که والدین آنها از روش مجازات استفاده می کنند علاقه زیادی به برنامه های جامعه ستیز تلویزیونی دارند در حالی که کودکانی که مادرانشان روش توضیح دادن را انتخاب کرده اند کمترین تاثیر منفی را از این گونه برنامه ها می گیرند.

بنابراین والدین شایسته علت نامناسب بودن برخی از برنامه ها را به کودکان خود توضیح می دهند. اما یادتان باشد کودکان ذاتا به تقلید علاقه زیادی دارند و این مساله، مسئولیت سنگینی بر دوش والدین می گذارد تا از مشاهده صحنه های خشونت آمیز خودداری کنند. اگر شما چنین برنامه هایی را ببینید کودکانتان نیز دیدن آنها را کار اشتباهی نمی دانند. شاید بپرسید: «پس من چگونه فرزندم را سرگرم کنم؟»

چرا زندگی واقعی حیوانات را به او نشان نمی دهید؟ آیا در نزدیکی خانه شما یک پارک وجود دارد؟ اگر جوابتان منفی است می توانید به همراه فرزندتان فیلم هایی راجع به حیات وحش را در خانه ببینید. متاسفانه هیچ کدام از ما نمی توانیم از خشونت دنیای اطراف خود بگریزیم ولی، چه جوان باشیم و چه پیر، می توانیم عاقلانه از مشاهده صحنه های خشونت آمیز خودداری کنیم.

با تشکر پیشگامان ایران