کتاب، محصول تجربه های بشری و خلاقیت های ذهنی و آموخته های دراز مدت انسان است. سهم کتاب در انتقال دانش ها گاهی به مراتب بیشتر و فراتر از دیگر ابزار آموزشی است. پدید آوردن آثار علمی و فرهنگ مکتوب از توصیه های مهم اولیای دین است و به گسترش دانش کمک می کند و به عنوان یک میراث فرهنگی برای نسل های آینده ماندگار می شود. امام صادق علیه السلام به مفضّل بن عمر فرمودند: «دانش خود را بنویس و آن را در میان برادرانت منتشر ساز».

درمان بیماری روحی و روانی با کتاب

همان طور که ما گهگاه برای رها شدن از بند بیماری به دارویی نیازمند می شویم و به طبیب مراجعه می کنیم و از داروهای تجویز شده برای علاج بیماری مان بهره می گیریم، گاهی در درون نیز دچار کسالت و بیماری خاصّی می شویم که نیازمند دارویی مناسب است. در چنین مواقعی مراجعه به یک اندیشمند یا عالم و استفاده از کتاب هایی که او گاه به صورت دارو برایمان تجویز می کند، می تواند کسالت درونی مان را بهبود بخشد و از بیماری درون رهایمان سازد. پس کتاب ها را قدر بدانیم و عزیز بشماریم.

قدم زدن در بوستان کتاب آن گاه لذت بخش است که چشم بگشایی و لابه لای گل های باغ زیباترین ها را میهمان آینه دل کنی. خواندن کتاب تنها مرور حروفی در پی هم نیست. کتاب خواندن آن گاه ارزشمند و مفید است که اندیشه و تفکر به دنبال داشته باشد. این همان عاملی است که به مطالعه ارزش می بخشد و آن را مفید می سازد. اندیشیدن محک زدن مطالب کتاب در ذهن آدمی است و ماندگار کردن مطالب کتاب در اندیشه و ذهن و این قطره قطره دانستنی های ماندگار است که جمع می شود و از روح دریایی پرگوهر و سرشار از علم می سازد.